ظهور مستمرمعنای متبادر به ذهن، بعد از انتفای احتمال قرینه بر خلاف را ظهور مستمر می‌گویند. ۱ - تعریفظهور مستمر، مقابل ظهور بدوی بوده و عبارت است از ظهوری که بعد از تمام شدن کلام و از بین رفتن زمینه برای اضافه شدن قرینه بر تخصیص و تقیید، به وجود می‌آید؛ به بیان دیگر، ظهور مستمر هنگامی به وجود می‌آید که انسان یقین کند قرینه‌ای متصل یا منفصل در کار نیست و زمان آوردن قرینه، گذشته باشد. [۲]
مظفر، محمد رضا، اصول الفقه، ج۲، ص۱۳۴.
[۳]
محمدی، علی، شرح اصول فقه، ج۱، ص۳۱۶.
۲ - پانویس
۳ - منبعفرهنگنامه اصول فقه، تدوین توسط مرکز اطلاعات و مدارک اسلامی، برگرفته از مقاله «ظهور مستمر». |